Мой няпрыкметны творчы год
Дае свой цьвет, дае свой плод.
I я ў спакоі і цяпле,
Мае настроі на стале –
Наліты сонцам вінаград.
А за вакном: і дождж, і град.
Зіма стаіць каля варот,
I ўраз – усё наадварот.
Сьмяецца плач, і плача сьмех,
Грызецца грэх сярод суцех.
У пачуваньні – кволы боль,
Як сьнег – рассыпаная соль.
Агонь халодны – цёплы лёд,
Палын салодкі – горкі мёд.
Крычыць душа, маўчыць мой рот.
Усё, усё – наадварот.
|
|
